Dialogue دیالوگ: October 2011

"All our invention and progress seem to result in endowing material forces with intellectual life, and in stultifying human life into a material force." – Karl Marx

فقط وقتيكه فرد بالفعل انسانى، شهروند تجريدى را به خود بازگردانده باشد...وقتيكه قدرت اجتماعى خود را طورى ادراك و سازماندهى كرده باشد كه ديگر نيروى اجتماعى همچون قدرتى سياسى از او جدا نشود، فقط در آنموقع است كه رهايى انسانى كامل ميگردد.-- کارل مارکس

Sunday, October 16, 2011

انسان، طبیعت و محیط زیست

درآمدی بر "فلسفه طبیعت" مارکس

پیشگفتار

انسان معاصر دردهه دوم قرن حاضر، در مواجهه با تخریب ترمیم ناپذیر زیست محیطی و زیست بومی، دوباره با عارضه ای زیست مدارانه روبرو شده که امکان تداوم پایدار هستی انسانی و بلکه کل کره زمین و موجودات زنده اش را به پرسشی مبرم تبدیل کرده است. آخرین باری که بشر با چنین شدتی با بحران ادامه زیست درگیر شده بود، درنیمه قرن بیستم و ازپس بارش بمبهای هسته ای برسر مردم هیروشیما، و سپس رقابت هسته ای آمریکا و شوروی بود.

درآنزمان هم بسان امروز آسیب پذیری جامعه بشری و امکان ادامه حیات به بحرانی معرفتی و معیاری برای سنجش "معنای" زندگی و چالش "اصالت" انسان تبدیل گشته بود. پرسشهایی همچون: "آیا بشر آینده ای دارد؟" توسط اندیشمندان بزرگی مثل برتراند راسل، غالبا خود هستی را به "معمایی" تشبیه نموده و بدان بدیده تردید می نگریست.

هنگامی که شکل تنگ و محدود بورژوایی کنار گذاشته شود، ثروت چه

چیزی است جز جهان شمولی نیازها، توانایی ها، لذت ها و نیروهای

تولیدی افراد که درمبادله ای همگانی تولید می شود؟ چه چیزی است

جز تکامل همه جانبه ی کنترل انسان بر نیروهای طبیعت، چه طبیعت

خویش و انچه اصطلاحا «طبیعت» نامیده مَی شود؟ چه چیزی است

جز بسط مطلق گرایشات خلاقانه ی انسان، بدون کوچک ترین پیش

شرطی جز تکامل تاریخی پیشین که تمامیت این تکامل را - یعنی

تکامل کل نیروهای انسانی به معنای دقیق کلمه که با هیچ ملاک و

معیار مرسومی سنجش پذیر نیست - به غایتی در خود تبدیل می کند؟

چه چیزی است جز وضعیتی که در ان ادمی خود را به هیچ شکل

تعیین شده بازتولید نمی کند و تنها تمامیت خود را می افریند و در

جستجوی ان نیست که همان بماند که گذشته بدان شکل داده است
بلکه در حرکت مطلق برای شدن است ؟ کارل مارکس، گروندریسه